Rozdział 6

Daemon
Andrea wyszła z "pokoju".
-An?
Spojrzała na mnie z czułością.
Podeszła do mnie. Nie wiedziałem co zamierza zrobić. Po chwili zastanowienia, przytuliła mnie.  Wtuliłem twarz, w zgięcie jej szyi.
Pachniała jaśminem.
-Kocham Cie - powiedziała.
-Ja też Cie kocham - odpowiedziałem.
Chciałem żeby to powiedziała. Tak bardzo chciałem.  Ale to tylko wizja.
-Wszystko dobrze?
-Powiedziałeś do mnie An.
-I co w związku z tym?
-Nikt nigdy do mnie tak nie powiedziałeś. Nigdy nikt mnie tak nieinazwał.
-Jeśli nie chcesz, nie będe tak  mówił.
Była troche.. rozkojarzona?
-Nie. Możesz tak do mnie mówić. To nawet fajne.
Uśmiechneła się do mnie. Odwzajemniłem uśmiech. Tak pięknie się uśmiechała.

Andrea
Tak bardzo chciałam mu powiedzieć że go kocham. Chciałam ale nie mogłam. Nie mogłam zniszczyć naszej przyjaźni. Uśmiechnełam się.  I odeszłam. Poszłam do pokoju. Poszłam zagrać w .. w cokolwiek. Dodałam kolejne zdjęcie na Facebook'a.

      Zrobiłam to zdjęcie z 
Daemonem. Mieliśmy wtedy sesje. 
Chciałabym ułożyć sobie życie.




Taki krótki rozdzialik, na wieczór. Powstał z nudy, tak dla 
Was.

Mulego wieczoru :*
/A-ya